Crnogorski sport: Između privatnih interesa i institucionalnog rasula
Crnogorski sport sve više liči na privatni biznis pojedinaca nego na nacionalni ponos. Skandali, nepotizam i urušeni sistemi prisutni su u gotovo svakom savezu – od košarke, preko vaterpola i rukometa, do fudbala. Umjesto razvoja, svjedočimo privatizaciji i stagnaciji.
foto: CGsport
Posljednji skandal u Košarkaškom savezu Crne Gore još jednom je ogolio suštinu domaćeg sporta – da se iza kulisa velikih riječi o “nacionalnom interesu”, “ulaganju u omladinu” i “sportskoj budućnosti” kriju sitni privatni interesi, nepotizam i sveopšti haos.
Prodaja službenih Škoda zaposlenima u Savezu – tačnije, bratu predsjednice i generalnom sekretaru – po povlašćenim uslovima, ne može se nazvati nikako drugačije nego – zloupotrebom, ma koliko to demantovali i pisali saopštenja.
Ako su baš njima najpotrebniji automobili po povlašćenim uslovima u Savezu, onda nešto ozbiljno ne valja sa percepcijom funkcionisanja sportskih saveza u Crnoj Gori.
Đurov “feud” crnogorskim vaterpolom
A nije to ni prvi ni posljednji primjer.
Sjetimo se slučaja Đura Marića i njegovog višegodišnjeg “feuda” nad Vaterpolo savezom. Nekada ponos crnogorskog sporta, vaterpolo je srozan do tačke u kojoj Crna Gora ne učestvuje ozbiljno u borbi za medalje.
O finalima više niko i ne sanja.
Privatizacija Saveza od strane jedne grupe ljudi, bez vizije, bez plana i bez odgovornosti, učinila je da smo sa svjetskog trona pali u drugi ili treći ešalon evropskog sporta.
Sada se iz toga treba vaditi, a ne zaboravimo kako je Marić bio agresivan i pun sebe, kada je branio svog pulena Vladimira Gojkovića, dok se nama rasipala baza koja je ionako premala.
Rukomet tone, ali sve je u redu
Rukometni savez Crne Gore takođe je ogledalo institucionalnog neuspjeha. Kvalitetne lige ne postoje, klubovi se u evropskim takmičenjima (onim nižeg ranga naravno) pojavljuju kao statisti.
ŽRK Budućnost, nekada simbol ženskog sporta, danas broji rekordne poraze i služila je za vježbanje jačim timovima.
Reprezentacije nas izbave iz potpune tame, ali rezultati mlađih kategorija ne obećavaju da ćemo gledati ne bolje dane, već i rezultate koje smo gledali prethodnih godina.
Sve to dok se Savez bavi reklamiranjem, prema informacijama, privatnog brenda predsjednika Petra Kapisode. Jer je to, valjda, nova “normala” u crnogorskom sportu.
Dejo vs NVO Fudbalska Crna Gora
U fudbalskoj Crnoj Gori vlada standardna podjela na “naše” i “njihove”, a javni diskurs se svodi na beskrajnim saoopštenjima koje samo potpisuje – NVO “Fudbalska Crna Gora”.
Dejan Savićević možda nije idealan predsjednik, ali pitanje je – ko su alternative? Jedan od najglasnijih kritičara je Dragan Guzo Vujović, čovjek iz druge ere, u godinama kada većina fudbalskih sistema ide u pravcu digitalizacije, inovacija i modernizacije, a ne ka vraćanju unazad.
Uz dužno poštovanje prema njegovoj karijeri i doprinosu u prošlosti, teško je zamisliti da je to profil lidera koji može predvoditi crnogorski fudbal u 2025. godini.
Na kraju, Mileta Šćepanović iz ove “poštene” Crne Gore najavio je prije 10 mjeseci “kritičnu masu” koja će da smijeni Savićevića.
Kritična masa je izgleda baš, baš kritična. Čeka na dalji korak (a da nijesu samo saopštenja na mjesečnom nivou).
Nije svakako crnogorski fudbal u dobrom momentu.Svi znaju gdje je liga, ali plasman omladinaca na prvenstvo Evrope valjda će pokrenuti nešto.
Čini se i da su klubovi počeli da više vjeruju mladim igračima, ali instutucionalni haos i podijeljenost u konačnici će donijeti samo loše stvari.
Kao i vladavina jednog čovjeka, koja nigdje, ni u kom sistemu, nije bila dobra stvar.
COK je miran, jer gore ne može?
Ni drugi sportovi nisu imuni.
Crnogorski olimpijski komitet (COK) imao je svega 19 takmičara na posljednjim Olimpijskim igrama. Bio je to najgori plasman u istoriji u smislu rezultata i prisustva.
Dovoljno za ozbiljnu refleksiju? Očigledno ne.
Da li je Judo ili Džudo?
A da ne zaboravimo i na apsurdne podjele poput one koja je trajala između Džudo i Judo saveza. Sa dvije paralelne reprezentacije, kao da nas ima pet miliona, pa možemo priuštiti luksuz dupliranja svega – osim rezultata.
O “manjim” savezima gotovo je besmisleno govoriti.
Budžetske mrvice koje dobijaju služe uglavnom za administraciju i preživljavanje, a razvoj sporta i takmičarske ambicije ostaju misaona imenica. Čak i da to želite.
Crnogorski sport trenutno nije žrtva nedostatka talenta, već sistema koji uporno radi protiv sebe.
Dokle god savezi služe kao privatne firme rukovodilaca, a ne kao institucije koje razvijaju sport, nećemo imati budućnost. Samo loše ponavljanje prošlosti.
Mario Andrijašević
(mario.andrijasevic@cgsport.me)
Mario Andrijašević se bavi sportskim novinarstvom od 2008. godine, kada je pokrenuo svoj prvi blog. U periodu od 2012. do 2015. bio je urednik crnogorske verzije poznatog portala FightSite.hr.
Dvije godine je radio kao sekretar KK Sutjeska, što mu je dodatno proširilo iskustvo u sportskoj administraciji.
Diplomirao je sportsko novinarstvo na Fakultetu za sport u Nikšiću, čime je stekao akademsku podlogu za svoju karijeru. Od 2019. godine je osnivač i glavni urednik portala CGsport.me, posvećenog sportskim dešavanjima u Crnoj Gori i šire.
